Płaszcz obwodowy
Najbardziej istotną zaletą systemu KB-BLOK jest elewacja, która nie wymaga tynkowania i zabiegów konserwacyjnych.
Szczeliny między bloczkami są spoinowane bezpośrednio w trakcie murowania bloczków przy użyciu Specjalnej zaprawy murarskiej KB-BLOK lub zaprawy cementowej MC 10.
Obecnie oferujemy cztery warianty faktury lica, osiem podstawowych kolorów i specjalne barwy przeznaczone na elewacje budynków.
Asortyment ten, jak również różne łączenie elementów tego asortymentu, oferują architektom niemal nieograniczone możliwości przy projektowaniu zewnętrznej powierzchni budynku.
Mur płaszcza zewnętrznego łączy się z wewnętrzną ścianą nośną za pomocą klamer (kotew) ze stali nierdzewnej lub galwanizowanej, które wkłada się do spoin poziomych w trakcie murowania. Zgodnie z przepisami dotyczącymi statyki zakłada się użycie co najmniej 5 -7 szt./m² powierzchni licowej muru. Na poziomie wieńców i w pobliżu otworów okiennych i drzwiowych wymagane są 3 szt./mb.
Każdy mur klinkierowy (na zaprawę) wiąże się z trudniejszą realizacją. W przypadku systemu KB-BLOK realizacja jest trudniejsza ze względu na jeszcze jedną kwestię - podziału elementów, dlatego należy koniecznie przyłożyć wielką wagę do tworzenia elewacji już na etapie projektowania.
Przy budowie płaszcza obwodowego z bloczków modułu 100 mm zwykle do rozwiązania narożników stosuje się bloczki KB 5‑11 B (łupane w rogach). Jeżeli jednak zastosujemy mniej korzystny wariant z użyciem bloczka KB 3-11 B (ze ścięciem 45º) trzeba się liczyć ze zmianą modułu w narożnikach. Tu szerokość modułu zmienia się na 420 mm. Tę zmianę trzeba uwzględnić w obliczeniach zewnętrznych wymiarów elewacji.
Elementem projektu powinien być rysunek ułożenia elementów w poszczególnych warstwach muru elewacyjnego wraz ze specyfikacją elementów.
Ogólnie można powiedzieć, że system KB-BLOK, oferując szeroką gamę możliwości projektowych i rozwiązań architektonicznych oraz trwałość lica, wymaga jednak precyzyjnego przygotowania na etapie projektowania i przestrzegania koordynacji modularnej.
Struktury
Zasadniczy wpływ na komfort cieplny, tworzenie się wewnętrznego mikroklimatu i poziom energooszczędności przy eksploatacji budynku mają konstrukcje obwodowe budynku.
W związku z niskim oporem ciepła samych bloczków (KB 1-20 A ma R=0,197 i KB 1-15 A ma R=0,166 m²kW-1) należy wybrać formę płaszcza o konstrukcji warstwowej, w przypadku którego rozróżniamy dwa podstawowe typy - wentylowany i niewentylowany. Różnica między nimi polega na tym, że jeden system ma pustkę powietrzną, drugi nie ma.
W przypadku niewentylowanego płaszcza obwodowego o strukturze warstwowej pustka powietrzna musi mieć kontakt ze środowiskiem wewnętrznym, przez otwory o powierzchni przekroju ok. 2,5 ‰ powierzchni ściany. Izolacja cieplna musi być porządnie zamocowana tak, aby nie doszło do zmiany przekroju pustki powietrznej.
W celu maksymalnego wykorzystania właściwości, jaką jest trwałość materiału muru, należy wybierać wyłącznie izolacje cieplne i elementy kotwiące wysokiej jakości oraz zadbać o ich odpowiedni montaż.
W rozdziale Właściwości termiczne i techniczne konstrukcji warstwowej prezentujemy niektóre sprawdzone przykłady ułożenia muru elewacyjnego z elementów KB-BLOK.
System murowania warstwowego KB-BLOK doskonale spełnia wymagania w zakresie izolacji cieplnej. Konstrukcja warstwowa oddziela nośne i izolacyjne warstwy budynku, odpadają mostki cieplne i można precyzyjnie obliczyć opór cieplny budynku, określić punkty rosy i w ten sposób wydłużyć żywotność budynku.
Kolejną zaletą jest akumulacja ciepła w wewnętrznych betonowych ścianach. Akumulacja wyraźnie pomaga w uzyskaniu równowagi klimatu wewnątrz budynku i przy dużych wahaniach temperatury.
Wentylacja konstrukcji dwupłaszczowych z pustką powietrzną
Wentylowana pustka powietrzna ma zapewnić odpowiednie odprowadzanie wilgoci i umożliwić użycie konstrukcji ściany obwodowej również przy wyższej wilgotności środowiska wewnętrznego. Do jej głównych funkcji należy:
- eliminacja skraplania pary wodnej w konstrukcji ściany
- ograniczenie ryzyka powstania wad, w tym grzyba
- odprowadzanie wody, która zaciekła do konstrukcji ściany
- odprowadzanie wilgoci, którą nasiąkła konstrukcja ściany
- możliwość wyrównania odchyłek przy murowaniu
Grubość pustki powietrznej w ścianach systemu KB-BLOK wynosi 50 mm. Jej projektowa grubość musi wynosić co najmniej 40 mm, a przy budowie budynku nie może w żadnym wypadku wyjść mniejsza niż 30 mm. Pustka powietrzna musi iść przez całą pionową długość ściany.
Otwory do doprowadzania i odprowadzania powietrza dla normalnie wilgotnego środowiska projektuje się o powierzchni przekroju ok. 0,4 % powierzchni licowej elewacji po odjęciu powierzchni wypełnienia otworów. Otwory wentylacyjne umieszcza się od spodu elewacji po najwyższy punkt elewacji, pod i nad wypełnienia otworów, w razie potrzeby również pod i nad poziomem zamocowania warstwy wewnętrznej, zawsze w taki sposób, aby powstała pustka powietrzna idąca przez całą długość bez niewentylowanych „kieszeni” i szczelin.
Dolne otwory doprowadzające na dole pustki powietrznej muszą być przynajmniej 150 mm nad ziemią w związku z niebezpieczeństwem zasypania ich śniegiem.
Otwory doprowadzające i odprowadzające powietrze można rozwiązać np. tak, że nie będzie się nanosić zaprawy na spoiny pionowe bloczków KB-BLOK płaszcza zewnętrznego. W takim przypadku czasem konieczne jest umieszczenie otworów wentylacyjnych w kilku rzędach nad sobą, zwłaszcza dla zapewnienia odpowiedniej intensywności wentylacji lub w miejscach zagrożonych zatkaniem dolnego rzędu, np. na dnie pustki powietrznej.
Bardzo skutecznym rozwiązaniem na doprowadzanie i odprowadzanie powietrza z pustki powietrznej jest pozostawienie szczelin, np. pod blaszanym pokryciem attyki i parapetów okien. Wentylacja przez takie szczeliny zapewnia równomierną cyrkulację powietrza i ogranicza ryzyko powstawania niewentylowanych „kieszeni”.
W razie potrzeby można zapewnić otwory wentylacyjne poprzez ułożenie w miejscu bloczka KB-BLOK kratki o identycznych wymiarach. Opcję tę trzeba jednak sprawdzić pod kątem statyki.
Otwory lub szczeliny z jednym wymiarem większym niż 10 mm zaleca się zakrywać kratkami o takich samych wymiarach. Opcję tę trzeba jednak sprawdzić pod kątem statyki.
Otwory wentylacyjne mogą służyć do odprowadzania wody opadowej z pustki powietrznej.
Wilgotność w projektowanej wentylowanej pustce powietrznej należy zawsze obliczyć zgodnie z normą ČSN 730540:94.
